Tony Bennett I

Tony Bennett jest jedną z legend jazzu i muzyki popularnej, która przeżyła II wojnę światową i której kariera trwa nieprzerwanie od pół wieku. Na swoje osiemdziesiąte urodziny wyprawił wielkie przyjęcie w Los Angeles, na którym wykonał swoje największe hity - "I Left My Heart in San Francisco" i "What A Good Life".
Jego prawdziwe imię to Anthony (Antonio) Dominick Benedetto. Urodził się 3 sierpnia 1926 roku w Astorii (dzielnica Queens) w Nowym Jorku. Jego ojciec był właścicielem sklepu spożywczego, a matka krawcową. W wieku 10 lat Tony zaśpiewał na scenie na otwarciu mostu Triborough. Studiował muzykę i malarstwo w nowojorskiej szkole, ale porzucił naukę w wieku 16 lat. Miał wsparcie w rodzinie, więc bez oporów mógł występować we włoskich knajpkach i restauracjach.
Podczas drugiej wojny światowej Bennett zaciągnął się jednak do armii. Do kwietnia 1945 roku walczył na froncie, a potem znalazł się w obozie niemieckim w Landsberg. Po wojnie z kolegami z armii założył zespół "Joe Bari", w którym śpiewał, jednak w 1946 roku wrócił do USA. Studiował w American Theater Wing, występował także w nowojorskich restauracjach, czekając na poważniejsze oferty pracy.
Czerpał z takich gwiazd jak Judy Garland, Louis Armstrong i Bing Crosby i wypracował własny, niepowtarzalny styl śpiewania. Śpiewał głównie kawałki jazzowe. W 1949 roku został zaproszony do występów na koncertach Boba Hope, który zasugerował mu, by przybral pseudonim artystyczny Tony Bennett. W roku 1950 podpisał kontrakt płytowy z wytwórnią Columbia Records i zadebiutował hitem "Because of You". Krążek sprzedał się w nakładzie przekraczającym milion egzemplarzy, był numerem jeden na wielu listach przebojów. Potem przyszła pora na kolejne hity takie jak "Blue Velvet," "Rags to Riches" i "Stranger in Paradise". Bennett był w stanie koncertować nawet do siedmiu razy dziennie, stając się idolem nastolatek.
W 1956 roku, poprowadził "The Tony Bennett Show" (1956), który zastępował "The Perry Como Show" (1948). Wydał dwa albumy z Count Basie, z czego dwie piosenki - "Chicago" i "Jeepers Creepers" - stały się bardzo popularne. W czerwcu 1962 roku zagrał koncert w Carnegie Hall, wykonując na nim aż 44 utwory. W tym samym roku stworzył wielki hit "I Left My Heart in San Francisco". Krążek z tym utworem pokrył się platyną.
Bennett przestał być jednak tak popularny po roku 1964, gdyż miał wielką konkurencję ze strony The Beatles i British Invasion. W 1965 rozstał się ze swoją pierwszą żoną, artystką Patricią Beech, z którą miał dwóch synów. Związek nie przetrwał częstych wyjazdów i występów gwiazdora i w rezultacie zakończył się rozwodem. W tym samym czasie Bennett zadebiutował na ekranie rolą w filmie "The Oscar" (1966), jednak nie odniósł on większego sukcesu - miał niskie wyniki oglądalności i mało pochlebne recenzje krytyków, stał się jedną z największych kinowych porażek roku. Jego kariera muzyczna również podupadła, kiedy Columbia Records zażądała od niego zmiany stylu i image'u. Bennett nie zgodził się na to i opuścił wytwórnię w 1972 roku. Związał się krótkim kontraktem z MGM Records, jednak nie przyniosło to żadnych większych hitów artysty i Bennett skończył bez pracy.
Ponownie się ożenił. Założył własną wytwórnię płytową i nagrał dwa albumy z Billem Evansem. Przez jakiś czas mieszkał w Anglii i wystąpił przed samą królową. Kiedy wrócił do USA zaczął regularnie występować w Las Vegas, jednak nie nagrał żadnej nowej płyty ani nie wyruszył w trasę koncertową. Artysta był bliski bankructwa, możliwe było, że zostanie mu nawet odebrany dom w L.A. W późnych latach siedemdziesiątych jego drugie małżeństwo, z aktorką Sandrą Grant, z którą ma dwie córki, rozpadło się. Tony cierpiał także na uzależnienie od narkotyków i w roku 1979 roku poprosił swojego syna, Danny'ego, o pomoc. Danny został managerem swojego ojca. Okazało się, że jest to dobry ruch, gdyż Bennett powrócił na scenę. W latach 80-tych i 90-tych ponownie był związany kontraktem z Columbią, a w roku 1992 i 1993 jego albumy ponownie zaczęły się pokrywać złotem. Tony odebrał także ponownie nagrodę Grammy, pierwszą od 1962 roku. Występował u boku samego Franka Sinatry, Red Hot Chili Peppers i Elvisa Costello. Bennet miał także okazję wystąpić w MTV w słynnym paśmie koncertów "Unplugged" w roku 1994 i ponownie w 2000.
Bennett wystąpił także w takich filmach jak "Depresja gangstera" (1999), "Selekcjoner" (1994) i "Bruce Wszechmogący" (2003). Sprzedał ponad 50 milionów krążków na całym świecie, opublikował swoją autobiografię pt. "The Good Life: The Autobiography of Tony Bennett" (1998), otrzymał nagrodę za całokształt swojej twórczości od ASCAP (2002).
Na swoje 80. urodziny, Tony Bennett otrzymał gratulacje od milionów fanów na całym świecie. W listopadzie 2006 roku, Bennett poprowadził imprezę w słynnym Kodak Theatre w Los Angeles.